حشرات اجتماعی از نگاه جامعه شناسی زیستی
(۱-۱) جهان جاندار، سیستمی پیچیده و بغرنج است كه در یك صورت بندی ساده، از سه عنصر پایه ی ماده، انرژی، و اطلاعات تشكیل یافته است. سیستمی كه اگر در سطوح خُرد نگریسته شود، در قالب روندهای بیوشیمیایی حاكم بر محلول آبی ِ ماكرومولكول های آلی نمود می یابد، و اگر در سطوح كلان بدان نگاه شود، پدیدارهای سیستمی هم افزایی مانند دوشاخه زایی، تغییر حالت، و شكست تقارن را در سازواره ها، كالبدها، و جمعیت های زیستی بازنمایی می كند. بر اساس نگرش سیستمی، كه در این نوشتارمورد پذیرش است، رخدادهای كل گرایانه ی موجود در سطوح كلان، به روندهای مربوط به سطوح پایین تر سلسله مراتب پیچیدگی ِ سیستم تحویل پذیر نیستند و در روابط بینابین عناصر سیستم، - و نه عناصر آن- ریشه دارند. به این ترتیب در هر لایه از پیچیدگی، رخدادهایی ویژه و عینی را شاهد هستیم كه با وجود مشاهده و تحلیل پذیر بودن شان، به سطوح زیرین تحویل پذیر نیستند .
سطوح گوناگون سلسله مراتب پیچیدگی در جهان جاندار توسط خوشه های گوناگون دانایی ِ ما تعریف پذیر و شناختنی می شوند. خود این خوشه های دانایی و سیستم های مفهومی كه برای توصیف این سطوح گوناگون ابداع شده اند، همگام با تكامل ابزارهای مشاهداتی ما و همبسته با پیدایش چارچوب های نوظهور صورت بندی دانش، شكل گرفته اند و از یكدیگر تفكیك شده اند.